Մի օր երիտասարդ Թոմաս Էդիսոնը դպրոցից տուն վերադարձավ և մորը հանձնեց ուսուցչի կողմից ստացած նամակը։ Մայրիկը բարձրաձայն կարդաց նամակը որդուն՝ արցունքն աչքերին, - <<Ձեր տղան հանճար է։ Այս դպրոցը շատ քիչ է նրա համար, և այստեղ ուսուցիչներ չկան, ովքեր կկարողանան նրան ինչ-որ բան սովորեցնել։ Խնդրում եմ, սովորեցրեք նրան ինքներդ»։
Մոր մահից տարիներ անց (այդ ժամանակ Էդիսոնը դարի մեծագույն գյուտարարներից մեկն էր) նա մի օր զննեց իր հին ընտանեկան արխիվային նյութերը և տեսավ այդ նույն նամակը: Նա բացեց այն և կարդաց, - «Ձեր տղան մտավոր հետամնաց է, մենք այլևս չենք կարող նրան բոլոր մնացած աշակերտների հետ սովորեցնել նույն դպրոցում, ուստի խորհուրդ ենք տալիս, որ դուք ինքներդ զբաղվեք ձեր տղայի կրթությամբ։
Էդիսոնը մի քանի ժամ հեկեկաց։ Ապա իր օրագրում գրեց հետևյալը․ «Թոմաս Ալվա Էդիսոնը մտավոր հետամնաց երեխա էր, իր հերոս մոր շնորհիվ նա դարձավ դարի մեծագույն հանճարներից մեկը»:
No comments:
Post a Comment