<<Աստված, խոսիր ինձ հետ>>, - շշնջաց մարդը։
Եվ մարգագետնի խոտերը սկսեցին երգել: Բայց մարդը չլսեց։
<<Տեր Աստված, խոսիր ինձ հետ>>, - այս անգամ բղավեց մարդը։
Այդժամ որոտն ու կայծակը անցան երկնքի միջով։ Բայց մարդը չլսեց։ Նա նայեց իր շուրջը և ասաց․ <<Աստված, թույլ տուր տեսնել քեզ>>։
Եվ այդժամ աստղերը փայլեցին: Բայց մարդը դա ևս չտեսավ։ Նա նորից բղավեց. <<Աստված, ինձ ցույց տուր մի գեղեցիկ տեսարան>>:
Եվ գարունը նոր կյանք տվեց։ Բայց մարդը նույնիսկ դա չնկատեց, դրա փոխարեն հուսահատ լաց եղավ ու բացականչեց.<<Հպվի՛ր ինձ, Տե՛ր, և թույլ տուր ինձ իմանալ, որ դու այստեղ ես»։
Եվ դրանից հետո Աստված իջավ և դիպավ այդ մարդուն։ Բայց մարդն ուսին կանգնած թիթեռը հեռու քշեց և հեռացավ։
Եվ գարունը նոր կյանք տվեց։ Բայց մարդը նույնիսկ դա չնկատեց, դրա փոխարեն հուսահատ լաց եղավ ու բացականչեց.<<Հպվի՛ր ինձ, Տե՛ր, և թույլ տուր ինձ իմանալ, որ դու այստեղ ես»։
Եվ դրանից հետո Աստված իջավ և դիպավ այդ մարդուն։ Բայց մարդն ուսին կանգնած թիթեռը հեռու քշեց և հեռացավ։
No comments:
Post a Comment