Մի գիշեր այն գավառում, որտեղ գտնվում էր վանքը, առատ ձյուն տեղաց։ Առավոտյան աշակերտները, մինչև գոտկատեղը հասնող ձյան միջով անցնելով, հավաքվեցին մեդիտացիայի սրահում։ Ուսուցիչը հարցրեց հավաքվածներին.
- Ասացե՛ք, հիմա ի՞նչ անենք:
- Մենք պետք է աղոթենք, որ եղանակը տաքանա,- ասաց առաջին աշակերտը:
- Պետք է սպասենք միչև ձյունը կհալվի և կգնա իր ճանապարհով, - ասաց երկրորդը։
- Ճշմարտությունն իմացողի համար ինչ կարևոր է շուրջ բոլորը ձյուն է, թե՝ ոչ, - ասաց երրորդը։
- Հիմա լսեք, թե ինչ կասեմ ձեզ, - ասաց ուսուցիչը։
Աշակերտները պատրաստվեցին լսելու մեծագույն իմաստնությունը:
Ուսուցիչը նայեց շուրջը, հառաչեց և ասաց.
- Ձեռքներդ առեք բահերը, գնացինք։
Բարոյախրատականը՝
Մի մոռացեք, որ միակ բանը, որն իրականում աշխատում է, գործողությունն է:
No comments:
Post a Comment