ՏԱՆ ՍԵՓԱԿԱՆԱՏԵՐԸ ԵՎ ԽԱԲԵԲԱՆ

Մի մարդ նոր տուն կառուցեց։ Նրան մոտեցավ մի անծանոթ և կեցություն խնդրեց։ Սեփականատերը համաձայնեց։ Այսպիսով, նրանք սկսեցին ապրել միասին: Անծանոթն ուշադիր հաշվում էր տան գերանների, հատակի տախտակների և տանիքի թիթեղների քանակը։ Վերջում նա գրի առավ դրանց թիվը, որպեսզի չմոռանա։

Անցավ մեկ ամիս և սեփականատերը ասաց.

-Դու իմ տանն ես ապրում, բայց ժամանակն է, որ դու տեղափոխվես ուրիշ տեղ: Իմ ընտանիքը տեղափոխվում է այստեղ։

- Ինչպե՞ս,- առարկեց անծանոթը, -սա իմ տունն է: Դու չես կարող ինձ դուրս քշել իմ սեփական տնից։

Սեփականատիրոջ և անծանոթի վեճը շարունակվեց և նրանք գնացին դատավորի մոտ։

- Ես նոր տուն կառուցեցի և թողեցի, որ այս մարդը ինձ հետ ապրի։ Նա մի ամբողջ ամիս ապրեց իմ տանը։ Իսկ հիմա, երբ խնդրեցի տեղափոխվել, նա առարկեց, նույնիսկ պնդում է, որ տունն իրենն է։

Անծանոթն ասաց.

- Ընդհակառակը, ես տունը կառուցեցի ու այս մարդուն ներս թողեցի։ Եթե տունն իրապես քոնն է, ապա ասա, թե քանի գերան, հատակի տախտակ և տանիքի թիթեղ այն ունի։

-Ես չեմ հաշվել։ Բայց տունը դիմն է, - պատասխանեց իրական սեփականատերը։

Այնուհետև դատավորը միջամտեց և անծանոթին հարցրեց.

- Եթե շարունակում եք պնդել, որ տունը ձերն է, կարո՞ղ եք ինքներդ նշել տան գերանների, հատակի տախտակների և տանիքի թիթեղների թվաքանակները:

Անծանոթը պատրաստակամորեն թվարկեց բոլոր թվաքանակները, որոնք վաղուց էր սովորել։

- Երևի սեփականատերն է։ Այլ կերպ ինչպե՞ս կարող էր իմանալ այս բոլոր թվաքանակները,- մտածեց դատավորը և գործը վճռեց հօգուտ անծանոթ խաբեբայի։ Սեփականատերը չհամաձայնվեց այս որոշման հետ և անծանոթին տարավ թագավորի մոտ։

- Հենց այնպես չէ, որ նա հիշում է նման մանրամասներ», - մտածեց թագավորը ՝ լսելով անծանոթին: Հետո նա հարցրեց.

- Ասա ինձ, իսկ ի՞նչ կա հատակի տակ:

- Ոչինչ, - պատասխանեց գլուխը խոնարհելով անծանոթը:

- Հարավ-արևելյան անկյունում հատակը շատ խոնավ էր, դրա համար ես փայտե թիթեղներ դրեցի հատակի տակ», - միջամտեց սեփականատերը:

Թագավորը ծառաներին ուղարկեց ստուգելու, թե արդյոք սեփականատերը ճշմարիտ էր ասում։ Երբ հարավ-արևելյան անկյունում հատակի տակ իսկապես թիթեղներ գտան, թագավորը որոշում կայացրեց.

- Այսպիսով, դուք իրական սեփականատերն եք: Իսկ նա, ով սովորել է թվաքանակները, բայց չգիտի, թե ինչ կա հատակի տակ, ակնհայտ խաբեբա է, և նա պետք է խստագույնս պատժվի օրենքով։

Բարոյախրատականը՝

Կարելի է միշտ կեղծիքի ներքո թաքցնել ճշմարտությունը, բայց մի գեղեցիկ օր այն միշտ բացահայտվում է։

ԻՆՉՊԵ՞Ս ԲՌՆԵԼ ԵՐՋԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆԸ

Իմաստուն պառավ կատուն պառկել էր խոտերի վրա և տաքանում էր արևի տակ։ Նրա կողքով շրջում էր մի փոքրիկ ճարպիկ կատու, որը աշխույժ թռչկոտում էր։

- Ի՞նչ ես անում, - ծուլորեն հարցրեց պառկած կատուն։

- Ես փորձում եմ բռնել իմ պոչը, - շնչակտուր պատասխանեց փոքրիկ կատուն:

- Բայց ինչո՞ւ, - ժպիտով հարցրեց պառկած կատուն։

-Ինձ ասել են, որ պոչս իմ երջանկությունն է։ Եթե բռնեմ իմ պոչը, կբռնեմ իմ երջանկությունը: Այսպիսով, ես արդեն երրորդ օրն է, ինչ վազում եմ իմ պոչի հետևից: Բայց նա միշտ փախնում է ինձանից, - պատասխանեց փոքրիկ կատուն։

Ծեր կատուն ժպտաց և ասաց.

-Երբ երիտասարդ էի, ինձ էլ էին ասում, որ երջանկությունը պոչիս մեջ է։ Ես օրեր շարունակ վազում էի պոչիս հետևից և փորձում էի բռնել այն։ Ես ոչ ուտում էի, ոչ էլ խմում և մի օր ուժասպառ եղա ու ընկա, վեր կացա և նորից փորձեցի բռնել պոչս։ Ինչ-որ պահի ես հուսահատվեցի։ Արդյունքում սկսեցի առաջ գնալ՝ այլևս հետ չնայելով։ Իսկ գիտե՞ս ինչ նկատեցի հանկարծ.

- Ի՞նչ, - հարցրեց փոքրիկ կատուն զարմացած։

- Ես նկատեցի, որ ուր էլ գնամ, պոչս ամենուր հետևում է ինձ։

Բարոյախրտականը՝

Երջանկության համար պետք չէ վազել: Դու պետք է ընտրես քո ճանապարհը, և միայն այդժամ երջանկությունը կհետևի քեզ։

ԴՌՆԱՊԱՆ, ԹԵ՞ ԳՈՐԾԱՐԱՐ

Մի մարդ գնում է Microsoft ընկերություն՝ դռնապան աշխատելու նպատակով։ Կադրերի բաժնում նրան հարցեր են տալիս, նրանից թեստերի լրացում են պահանջում, արդյունքում ասում են.

- Շնորհավորում ենք, դուք ընդունվել եք: Թողեք ձեր էլեկտրոնային փոստը, և ձեզ կտեղեկացնենք աշխատանքային գրաֆիկի մասին:

- Իրականում ես նույնիսկ համակարգիչ չունեմ,- խոստովանում է աշխատանքի ընդունվողը,- հետևաբար ոչ էլ՝ էլեկտրոնային հասցե։

-Ցավոք, մենք չենք կարող ձեզ աշխատանքի ընդունել։ Դուք վիրտուալ իրականության մեջ կոնտակտային տվյալ չունեք, իսկ Microsoft-ի բոլոր աշխատակիցներն իրար հետ հաղորդակցվում են էլեկտրոնային փոստով, և արդյունավետ թիմային աշխատանքի համակարգումը մեր ընկերության հիմնական գերխնդիրներից մեկն է, - պատասխանում է կադրերի բաժնի աշխատակիցներից մեկը։

Անելու ոչինչ չունենալով՝ նա դուրս է գալիս ու սկսում մտածել, թե ինչպես կարելի է գումար աշխատել՝ համակարգիչ գնելու համար։ Նրա գրպանում 30 դոլլար կար։ Նա ֆերմերից գնում է 10կգ խնձոր, դուրս է գալիս բանուկ փողոց և վաճառում այն որպես համեղ ու առողջարար, էկոլոգիապես մաքուր արտադրանք։ Մի քանի ժամում նրա մեկնարկային կապիտալը կրկնապատկվում է, իսկ 6 ժամից հետո այն մեծանում է 10 անգամ։ Հետո նա հասկանում է, որ նման տեմպերով կարելի է ապրել առանց գործատուի։

Ժամանակն անցնում է, նա կարողանում է մեքենա գնել։ Սկզբում փոքրիկ կրպակ է բացում, հետո էլ՝ խանութ, իսկ 5 տարի հետո սուպերմարկետների ցանցի սեփականատեր է դառնում։

Մի օր նա գալիս է ապահովագրելու իր բիզնեսը, և ապահովագրական ընկերության գործակալը խնդրում է նրան թողնել իր էլեկտրոնային փոստը՝ շահավետ առաջարկներ ուղարկելու համար։ Գործարարը, ինչպես շատ տարիներ առաջ, պատասխանում է, որ ոչ էլեկտրոնային փոստ ունի, ոչ էլ՝ համակարգիչ։

- Ուղղակի ցնցող է,- Ապահովագրողը բացականչում է զարմացած, - այսպիսի հսկայական բիզնես ունեք, սակայն նույնիսկ անհատական համակարգիչ չունեք: Իսկ պատկերացնո՞ւմ եք, ինչի կհասնեիք, եթե ունենայիք։

Ինչին գործարարը ժպտում է ու պատասխանում է.

-Այդ դեպքում ես կդառնայի Microsoft ընկերության դռնապանը:

Բարոյախրատականը՝

եթե ինչ որ բան չունես, միգուցե դրա կարիքն էլ չունես:

ԱՌԱՋՆՈՐԴԻ ԱՂՋԻԿԸ

Մի օր երկու նավաստիներ ճանապարհորդում էին աշխարհով մեկ՝ գտնելու իրենց ճակատագիրը: Նրանք նավարկեցին մի կղզի, որտեղ ցեղերից մեկի առաջնորդն ուներ երկու դուստր։ Մեծը գեղեցիկ էր, իսկ փոքրը՝ ոչ այքան։

Նավաստիներից մեկն ասաց իր ընկերոջը.

-Վերջ, ես գտա իմ երջանկությունը, ես մնում եմ այստեղ և պսակադրվում եմ առաջնորդի աղջկա հետ:

— Այո, դու ճիշտ ես անում, առաջնորդի ավագ դուստրը գեղեցիկ է։ Դու ճիշտ ընտրություն ես կատարում, պսակադրվիր, - պատասխանեց երկրորդ նավաստին։

- Դու ինձ ճիշտ չհասկացար, ընկեր։ Ես պսակադրվում եմ առաջնորդի կրտսեր աղջկա հետ, -ասաց առաջին նավաստին։

- Դու հո չէ՞ս գժվել։ Նա ... նա այդքան էլ գեղեցիկ չէ, - բացականչեց երկրորդ նավաստին զարմացած։

-Սա իմ որոշումն է, և ես կպսակադրվեմ, - պատասխանեց առաջին նավաստին։

Ընկերը շարունակեց իր նավարկությունն՝իր երջանկությունը գտնելու համար, իսկ փեսացուն գնաց խնամախոսության: Ցեղում ընդունված էր հարսնացուի դիմաց կովեր նվիրելը։ Լավ հարսնացուն տասը կով արժեր։ Նա քշեց տասը կովերը և մոտեցավ առաջնորդին․

- Առաջնորդ, ես ուզում եմ պսակադրվել Ձեր աղջկա հետ և նրա համար տասը կով եմ բերել:

-Լավ ընտրություն է: Մեծ աղջիկս գեղեցիկ է, խելացի և տասը կով արժե։ Համաձայն եմ,- ասաց առաջնորդը։

- Չէ, առաջնորդ, դուք ինձ լավ չեք հասկանում։ Ես ուզում եմ պսակադրվել Ձեր կրտսեր աղջկա հետ, - պատասխանեց փեսացուն։

- Դու կատակու՞մ ես։ Չե՞ս տեսնում, նա այնքան էլ գեղեցիկ չէ, - հարցրեց առաջնորդը։

-Ես ուզում եմ պսակադրվել նրա հետ, - պնդեց փեսացուն։

- Լավ, բայց որպես ազնիվ մարդ, ես չեմ կարող տասը կով քեզանից վերցնել, նա դրան չարժե։ Ես նրա դիմաց երեք կով կվերցնեմ, ոչ ավելին,- ասաց առաջնորդը։

- Ոչ, ես ուզում եմ վճարել ուղիղ տասը կով,- համառեց փեսացուն։

Նրանք ամուսնացան։

Անցավ մի քանի տարի, և թափառող ընկերն իր նավով որոշեց այցելել հին ընկերոջը և իմանալ, թե ինչպես է նա ապրում։ Նա հասավ ափ, քայլեց ափով և ճանապարհին հանդիպեց անհավատալի գեղեցկություն ունեցող կնոջ։

Նա հարցրեց նրան, թե ինչպես գտնի իր ընկերոջը: Վերջինս ուղեկցեց նրան ընկերոջ մոտ։ Տեսավ ընկերոջը նստած, իսկ շուջ բոլորը երեխաներ էին վազվզում։

- Ինչպես են գործերդ,- ասաց ափ հասած ընկերը։

- Ես երջանիկ եմ, - ասաց պսակադրված ընկերը։

Այդ պահին ներս մտավ ընկերոջը հանդիպած կինը։

- Ծանոթացիր, սա իմ կինն է,- ասաց պսակադրված ընկերը։

-Ինչպե՞ս: Դու երկրորդ անգամ ե՞ս պսակադրվել, - հարցրեց ափ հասած ընկերը։

- Ոչ, նույն կինն է, - պատասխանեց ընկերը։

- Բայց ինչպե՞ս եղավ, որ նա այդպես փոխվեց,-հարցրեց ափ հասածը։

- Կարող ես իրեն հարցնել,- պատասխանեց ընկերը։

Ընկերը մոտեցավ ընկերոջ կնոջը և հարցրեց.

- Ներեցեք անտակտությանս համար, բայց ես հիշում եմ, թե ինչպիսին էիք իրականում: Ի՞նչ պատահեց, որ դուք այդքան գեղեցկացաք:

- Հասկացա, որ ես ևս տաս կով արժեմ,- ժպիտով պատասխանեց ընկերոջ կինը։

ԴԱՆԴԱՂ ՇՏԱՊԻՐ

-Ուսուցիչ, ինչո՞ւ ինձ ավելի շատ հանձնարարություններ չեք տալիս, մինչդեռ մյուսները գրեթե ամեն օր նորն են ստանում, -հարցրեց աշակերտն ուսուցչին։

- Ես կպատասխանեմ, բայց ոչ՝ հիմա։ Հիմա արի ճաշենք,- ասաց ուսուցիչը։

Աշակերտը համաձայնեց, հատկապես որ սոված էր։

-Միայն թույլ տուր, որ ես ինքս քեզ կերակրեմ,- նախքան ճաշելը ասաց ուսուցիչը։

Առաջարկը տարօրինակ թվաց աշակերտին, բայց, այնուամենայնիվ, նա համաձայնեց՝ կարծելով, որ այս կերպ ուսուցիչն ավելի մեծ ուշադրություն է դարձնում իրեն։

Սնունդը բերեցին։ Ուսուցիչը գդալի մեջ լցրեց համեղ, բուրավետ և հյութալի փլավը և մոտեցրեց աշակերտի բերանին, որն ախորժակով սկսեց ուտել այդ անմահական ուտելիքը։ Նա հաճույքից օրորեց գլուխը, փակեց աչքերը և հիացած ուզեց գովել խոհարարի վարպետությունը, բայց հենց բերանը բացեց՝ ասելու՝ ինչ հրաշք է, մյուս ճաշով գդալը հայտնվեց բերանում։ Նա սկսեց ծամել, բայց դեռ չավարտած, շքեղ ուտեստից ևս մեկ գդալ լցվեց բերանը։ Նա ավելի ու ավելի արագ էր ծամում, և չնայած դրան, ավելի ու ավելի հաճախակի էր փլավով գդալը հայտնվում բերանում։

Ի վերջո, ուսանողը չդիմացավ և լի բերանով բացականչեց.

- Ինչ-որ տեղ ե՞ք շտապում։ Ինչու՞ եք բերանս լցնում, եթե դեռ չեմ կերել ու չեմ հասնցում վայելել այս հրաշալի փլավի համը։ Արդյո՞ք անհնար է դանդաղ ուտել՝ զրուցելով հաճելի թեմաների շուրջ:

- Կարելի է, բայց դա քեզ դուր չի գալիս, - ասաց ուսուցիչը:

- Ի՞նձ։ Իսկապե՞ս։ Ո՞վ ասաց Ձեզ,- հարցրեց աշակերտը։

- Դու ինքդ՝ կես ժամ առաջ,- բացատրեց ուսուցիչը։

- Ե՞ս,- զարմացած հարցրեց աշակերտը։

- Դու չէի՞ր, որ խնդրեցիր, նոր հանձնարարություններ ավելացնեմ, երբ հները դեռ քո կողմից ծամված և յուրացված չեն։ Քեզ նոր առաջադրանքներ տալը, նախքան նախորդները կավարտես և կյուրացնես, նման է դեռ չծամած, բերանը սնունդով լցնելուն: Մի շտապիր ստանալ շատ առաջադրանքներ և դրանք ավարտին հասցնել: <<Կամաց շտապե՛ք>> ասում էին մեր նախնիները, որպեսզի բաց չթողնես կյանքը։ Կատարիր դրանք ուրախությամբ և ջանասիրությամբ, այլ ոչ թե շտապելով: Մի վերածիր կյանքդ մարաթոնի: Զգա կյանքիդ համը և վայելիր այն։

ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆ

Ճանապարհով քայլում էր աստվածուհու նման գեղեցիկ մի աղջիկ։ Հանկարծ նա նկատեց, որ մի տղա հետևում է իրեն։ Շշրջվեց և հարցրեց.

- Ինչո՞ւ եք հետևում ինձ,- հարցրեց աղջիկը։

Տղան պատասխանեց.

- Ով իմ սրտի տիրուհի, քո հմայքն այնքան անդիմադրելի է, որ ինձ ստիպում է հետևել քեզ։ Իմ մասին ասում են, որ ես անթերի եմ նվագում, օժտված եմ բանաստեղծական արվեստի ձիրքով և կարող եմ արթնացնել սիրո կրակ ցանկացած կնոջ սրտում։ Սակայն ես ուզում եմ հայտնել իմ սերը միայն քեզ և խոստովանել, որ դու միակն ես, որ գրավեցիր իմ սիրտը:

Աղջիկը մի պահ լուռ նայեց նրան, ապա ասաց.

- Ինչպե՞ս կարող էիր սիրահարվել ինձ: Փոքր քույրս ինձանից շատ ավելի գեղեցիկ և հմայիչ է։ Նա հետևում է ինձ, նայիր նրան:

Տղան կանգ առավ, հետ շրջվեց, բայց տեսավ միայն կարկատված թիկնոցով մի տգեղ պառավի։ Հետո նա արագացրեց քայլերը՝ աղջկան հասնելու համար։ Աչքերը իջեցնելով, նա հարցրեց.

- Ասա ինձ, ինչպե՞ս կարող էիր սուտ խոսել:

Գեղեցիկ աղջիկը ժպտաց և պատասխանեց.

- Թանկագին ընկեր, նույն կերպ և դու չասացիր ճշմարտությունը, երբ սիրո երդում տվեցիր։ Դու հիանալի գիտես սիրո բոլոր կանոնները և ձևացնում ես, թե սիրտդ վառվում է իմ հանդեպ սիրուց։ Ինչպե՞ս կարողացար այդ դեպքում շրջվել ու նայել մեկ այլ աղջկա:

ԼՑՎԱԾ ՏԱՐԱՆ

Փիլիսոփայության դասխոսը, կանգնելով իր լսարանի առջև, վերցրեց հինգ լիտրանոց ապակյա տարան և լցրեց այն քարերով, որոնցից յուրաքանչյուրի տրամագիծն առնվազն երեք սանտիմետր էր:

Վերջում ուսանողներին հարցրեց, թե արդյոք տարան լիքն է:

Պատասխանեցին, որ լիքն է։

Հետո բացեց ոլոռով լի արկղը և դրա պարունակությունը լցրեց տարայի մեջ՝ մի փոքր թափահարելով այն։ Քարերի միջև տեղ գտած ազատ տարածությունը լցվեց ոլոռով։ Դասախոսը ևս մեկ անգամ հարցրեց ուսանողներին, թե արդյոք լիքն է տարան։

Կրկին պատասխանեցին, որ լիքն է։

Հետո վերցրեց ավազով լցված արկղը և ավազը լցրեց տարայի մեջ։ Բնականաբար, ավազը զբաղեցրեց ամբողջությամբ ազատ տարածությունը և ծածկեց ամեն ինչ։

Դասախոսը ևս մեկ անգամ հարցրեց ուսանողներին, թե արդյոք լիքն է տարան։ Պատասխանեցին՝ այո, և այս անգամ տարան իսկապես լիքն էր։

Հետո սեղանի տակից հանեց մի գավաթ ջուրը ու մինչև վերջին կաթիլը լցրեց տարայի մեջ՝ թրջելով ավազը։

Ուսանողները ծիծաղեցին։

-Իսկ հիմա ուզում եմ, որ հասկանաք, որ տարան ձեր կյանքն է։ Քարերը կյանքում ձեր համար ամենակարևոր արժեքներն են, ինչպիսիք են՝ ընտանիքը, առողջությունը, ընկերները, ձեր երեխաները, այն ամենը, ինչ անհրաժեշտ է ձեզ ապրելու համար, նույնիսկ եթե մնացածը չունենաք: Լցված ոլոռները ձեր անձի համար կարևոր բաներն են, ինչպիսիք են՝ աշխատանք, տուն, մեքենա: Ավազը խորհրդանշում է կյանքի մնացած մանրուքները: Եթե տարայի մեջ նախ և առաջ լցնեք ավազը, ոլոռը, ապա քարերի համար տեղ չի մնա։ Նույնը և ձեր կյանքում, եթե ձեր ամբողջ ժամանակն ու էներգիան ծախսեք մանրուքների վրա, ապա ամենակարևոր բաների համար ժամանակ չեք ունենա: Արեք այն, ինչ ձեզ ուրախացնում է. խաղացեք ձեր երեխաների հետ, ժամանակ անցկացրեք ձեր զուգընկերոջ հետ, հանդիպեք ձեր ընկերներին: Միշտ ժամանակ կգտնվի աշխատելու, տունը մաքրելու, մեքենան վերանորոգելու և լվանալու համար։ Առաջին հերթին հոգ տարեք քարերի՝ ամենակարևոր արժեքների մասին՝ հստակ առաջ քաշելով ձեր առաջնահերթությունները, քանի որ մնացածը պարզապես մանրուքներ են, - բացատրեց դասախոսը։

Բացատրությունն ամբողջովին լսելուց հետո ուսանողներից մեկը բարձրացրեց իր ձեռքը և հարցրեց դասախոսին, թե ինչ նշանակություն ունի ջուրը։

Դասախոսը ժպտաց և պատասխանեց.

- Ուրախ եմ, որ ինձ հարցրեցիք այդ մասին: Ես ջուրն ավելացրեցի պարզապես այն նշանակությամբ, որ որքան էլ զբաղված լինեք ձեր կյանքում, հանգիստ առնելու պարապության համար միշտ մի փոքր ժամանակ կգտնվի։

ԵՐԿՈՒ ԱՌՎԱԿՆԵՐ

Հինգ-վեց տարեկան մի տղա, ծնողների հետ քայլում էր անտառով և տեսավ պարզ ջրով հոսացող մի առվակ։ Նա խմեց առվակի քաղցրահամ ջրից, իսկ հետո զվարճանալու համար ձեռքը վերցրեց մի ճյուղ և սկսեց պղտորել առվակի ջուրը։ Առվակի հատակը և պատերը հողեղեն էին, և հետևաբար ավազը թափված տերևները և զանազան այլ բեկորներ անմիջապես բարձրացան ջրի երես: Եվ այդ երբեմնի մաքուր ջուրը դարձավ խմելու համար ոչ պիտանի։ Երեխան շատ արագ կորցրեց առվակին նայելու իր հետաքրքրությունը: Դրա մեջ նետեց ձեռքի ճյուղը ու վազեց մոր մոտ։

Ինչ-որ տեղ բարձր լեռներում մի ուրիշ տղա նույնկերպ ուզեց խաղալ լեռնային առվակի հետ։ Նա էլ ուզեց ճյուղով խառնել առվակի ջուրը։ Բայց առվի հատակը քարքարոտ էր, արդյունքում ձեռքի ճյուղը կոտրվեց և տղան չկարողացավ ոչինչ անել։ Առվակը մնաց պարզկա, ինչպես միշտ։

Որոշ մարդիկ արտաքուստ բարի և համակրելի են թվում, ինչպես պարզ առվակը: Բայց փորձեք գոնե մի փոքր տարաձայնություն ունենալ այդ մարդու հետ ու կտեսնեք, թե ինչպես է ցեխն ու աղբը, անտառային առվակի պես, դուրս գալիս վերջինիս հոգու խորքից՝ ջրի երես հանելով ինքնահավանությունը, նենգամտությունը, հպարտությունն, չարախոսությունը ու չարակամությունը։

Բարոյախրատականը՝

Բարի եղեք միայն ձեր և ձեր էության համար, այլ ոչ թե՝ հանուն հասարակությանն ապացուցելու, որ դուք բարի եք, քանի որ ապացույցների ձգտում են նրանք, որոնք դրա պակասն իսկապես ունեն։

ԱՌԱԿ ՄԵԽԵՐԻ ՄԱՍԻՆ

Մի ժամանակ մի շատ տաքարյուն ու անզուսպ տղա էր ապրում։ Մի օր հայրը նրան մի խուրց մեխեր տվեց և ասաց, որ երբ նա չկարողանա զսպել իր զայրույթը, որպես պատիժ մի մեխ մեխի ցանկապատի սյանը։

Առաջին օրը սյան վրա նա մեխեց մի քանի տասնյակ մեխեր։ Մեկ շաբաթ անց նա սկսեց սովորել զսպել իր զայրույթը, և ամեն օր սյան մեջ խրված մեխերի թիվը գնալով նվազում էր։ Երիտասարդը հասկացավ, որ ավելի հեշտ է զսպել իր զայրույթը, քան ամեն օր մեկից ավելի մեխ մեխել։ Վերջապես մի օր նա ամբողջովին հանդարտվեց և սովորեց այլևս չզայրանալ։ Այս մասին նա պատմեց իր հորը։ Հայրն ասաց, որ այս անգամ, եթե նա ամբողջ օրը չզայրանա, նա կարող է սյան վրայից մեկ առ մեկ հանել բոլոր մեխերը։

Ժամանակն անցավ, և նա տեղեկացրեց հորը, որ ոչ մի մեխ սյան մեջ չի մնացել։ Այդժամ հայրը բռնեց որդու ձեռքը և տարավ սյան մոտ և ասաց․

- Լավ արդյունքի հասար, բայց տեսնու՞մ ես, թե քանի անցք կա սյան վրա։ Սյունն այլևս երբեք նույնը չի լինի: Երբ մարդուն ինչ որ վատ բան ես ասում, նրա սրտին սպի է մնում այս սյան վրա առաջացած անցքերի պես։ Եվ որքան էլ դրանից հետո ներեղություն խնդրես, մեկ է սպիերն այդպես էլ չեն վերանում։

ՄԱՔՐԻՐ ՍԻՐՏԴ

- Մի մոռացեք մաքրել ձեր սիրտը, - ասաց ուսուցիչն իր աշակերտներին։

-Ինչպե՞ս, - հարցրեց աշակերտներից մեկը։

- Հանգստությամբ, - պատասխանեց ուսուցիչը։

- Ի՞նչ է հանգստությունը,- հարցրեց աշակերտներից մեկը։

- Ավելորդ մտքերի բացակայություն, - պատասխանեց ուսուցիչը։

ԱՇԽԱՐՀԸ ՇԱՐԺՈՒՆ Է․․․ հեղինակ՝ Զարուհի Սխտորյան՝ ՍԶԱՐ

 Աշխարհը լույս ու խավար է,  հոգուդ գույներով  ի ծնե իջած երկնային պարգև կամ էլ երբեմն՝ մարդ կոչվող դժնդակ նվեր,

Աշխարհը գործ է,  կարճ ժամանակում իրացրու դու քեզ ու խաղա քեզ հասած մարդկային դերդ, 

Աշխարհը տոն է,  դու ես միշտ տարբեր, նվագիր, երգիր ինքնությանդ մոտ քո իսկ երգերդ, 

Աշխարհը հոգս է,  մտքերդ են քո խենթ կամ մեկ էլ տեսար դառնում են և բեռ, 

Աշխարհը դու էս, խոսում է խիղճդ ու մեկ էլ գենդ, 

Աշխարհը նույն է,  Ինչ էլ որ անես, մեծ մտքեր բռնես ու խորհես, խորհես, 

Աշխարհը աջակից ու մեկ էլ կշտամբող մի հակաթույն է, եթե գտնես քեզ, կամ էլ կորցնես,  

Աշխարհը շարժուն է,  քեզ հետ, առանց քեզ․․․

 

․  

ՃԳՆԱԺԱՄԻ ՀԻԵՐՈԳԼԻՖԱՅԻՆ ՆԻՇԵՐԸ

Աշակերտը հարցրեց ուսուցչին.

- Ուսուցիչ, ես չեմ կարողանում հասկանալ, թե ինչի՞ մասին են բոլորը խոսում: ճապոներենում «ճգնաժամ» բառը բաղկացած է երկու հիերոգլիֆային նիշերից, որոնք նշանակում են «վտանգ» և «հնարավորություն», այսի՞նքն։

- Իսկապե՞ս չեք հասկանում։ Սարսափելի է։ Հենց հիմա դուրս եկեք դպրոցից, - բացականչեց ուսուցիչը։

Աշակերտը զարմացավ և հարցրեց․

- Բայց կարո՞ղ եմ վաղը վերադառնալ:

- Դուք կհասկանաք, թե իրականում, երբ պատրաստ կլինեք վերադառնալ, - ցայրացած ասաց ուսուցիչը:

Անցավ երկու օր, նույն աշակերտը թակեց դպրոցի դուռը։ Ուսուցիչը մոտեցավ դռանը և զայրացած ասաց.

- Ոչինչ մի ասեք, ես ձեզ չեմ հավատա, և հենց այս վայրկյանին էլ հեռացեք այստեղից։

Մնացած աշակերտները կանգնել էին ուսուցչի թիկունքի հետևում, սակայն վախեցան որևէ բան ասել։ Ոչ ոք չհասկացավ, թե ինչու է ուսուցիչն այդքան զայրացած․․․

Անցավ մոտ մեկ տարի, և աշակերտը նորից հայտնվեց դպրոցի շեմին: Ուսուցիչը ուշադիր զննեց նրան, ժպտաց և հարցրեց․

- Հիմա իսկապես հասկացա՞ք։

Եվ երբ աշակերտը ներս մտավ, ուսուցիչը նրան առաջարկեց ամեն ինչ պատմել մյուս աշակերտներին։

- Դպրոցից դուրս գալու հաջորդ օրը,- սկսեց աշակերտը,- ընկերության սեփականատերը, որտեղ ես աշխատում էի, ասաց, որ այլևս իմ ծառայությունների կարիքը չունի: Ես կռահեցի, որ առանց ուսուցչի ոչինչ չեմ կարող անել և հետ եկա դպրոց, բայց ինչպես հիշում եք, ուսուցիչն ինձ նորից հետ ուղարկեց։ Ուսուցիչը ժպտաց և ասաց.

- Դուք չեք պատկերացնում, թե որքան դժվար էր համոզել ղեկավարին, որպեսզի նա Ձեզ հեռացնի աշխատանքից։

- Դա հետո հասկացա։ Ես շատ ջանք գործադրեցի աշխատանք գտնելու համար, բայց չկարողացա համապատասխան գործ գտնեմ։ Դեռ ավելին ունեմ ընտանիք, որին պետք է պահեի։ Հետո ես ստեղծեցի իմ սեփական ընկերությունը… Նույնիսկ մեկ տարի չի անցել, ինչ իմ ընկերությունը ոլորտի ամենամեծ ընկերություններից մեկն է դարձել… Հիմա ես իսկապես հասկանում եմ, թե ինչ նշանակություն ունեն «ճգնաժամ» բառի այդ երկու հիերոգլիֆային նիշերը և… ոչինչ չունեմ ասելու, ուսուցիչ, պարզապես երախտապարտ եմ Ձեզ։

ՀԱՆՈՒՆ ԱՊԱԳԱՅԻ

Անովշիրվան թագավորը, որին իր ժողովուրդն արդարամիտ էր համարում, գնում է շրջագայության երկրով մեկ հենց այն ժամանակ, երբ ծնվում է Մուհամեդ մարգարեն:

Արևի շողերով լուսավորված լեռան լանջին նա տեսնում է մի ծերունու․ որը կռացած գործ է անում։

Թագավորն իր պալատականների ուղեկցությամբ մոտենում է ծերունուն ու տեսնում, որ ծերունին փոքրիկ, ոչ ավել, քան մեկ տարեկան տնկիներ է տնկում։

- Ի՞նչ ես անում, - հարցնում է թագավորը։

-Ես ընկուզենու ծառեր եմ տնկում,- պատասխանում է ծերունին:

Թագավորը զարմացած հարցնում է.

- Դու արդեն շատ ծեր ես։ Քեզ ինչի՞ն են պետք այդ տնկիները, որոնց հետագայում չես տեսնելու, որոնց ստվերում չես հանգստանալու և չես էլ համտեսելու պտուղները։

Ծերունին նայեց նրան և պատասխանեց.

- Մեզնից առաջ եղած մարդիկ ծառեր տնկեցին, որ մենք քաղենք դրանց պտուղները։ Հիմա մեր հերթն է տնկել, որպեսզի մեզնից հետո եկող սերունդները նույնպես օգուտ քաղեն: 

ԼՍԵԼՈՒ ՈՒՆԱԿՈՒԹՅԱՆ ԿԱՐԵՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆԸ

Հնում մի թագավոր սուրհանդակ ուղարկեց հարևան երկրի թագավորի մոտ։ Սուրհանդակը ուշացավ և, շտապ վազելով դեպի թագավորի սենյակ, շնչակտուր սկսեց իր թագավորի հրամանը կարդալ.

- Իմ թագավորը… հրամայել է ձեզ ասել, որ տաք նրան… կապույտ ձին՝ սև պոչով… և եթե այդպիսի ձի չտաք, ապա…»

- Ես այլևս չեմ ուզում լսել,- թագավորն ընդհատեց սուրհանդակին,- զեկուցեք ձեր թագավորին, որ ես այդպիսի ձի չունեմ, և եթե ունենայի, ապա ...

Խոսքը կիսատ թողնելով թագավորն ընկավ մտքերի մեջ, և սուրհանդակը, լսելով թագավորի այս խոսքերը, որն իր տիրոջ ընկերն էր, վախեցած դուրս վազեց պալատից, թռավ ձիու վրա և շտապ վերադարձավ՝ իր թագավորին զեկուցելու այդ ոչ պատշաճ պատասխանը։ Երբ թագավորը լսեց սուրհանդակի խոսքը, սարսափելի զայրացավ ու պատերազմ հայտարարեց հարևան թագավորին։ Պատերազմը երկար տևեց․ շատ արյուն թափվեց, շատ շինություններ ավիրվեցին, և այն երկու թագավորությունների համար էլ թանկ նստեց։

Վերջ ի վերջո երկու թագավորներն էլ, սպառելով իրենց թագավորական գանձարանները և զորքերը, համաձայնեցին զինադադարի, որպեսզի քննարկեն իրենց պահանջները միմյանց նկատմամբ։

Երբ նրանք սկսեցին բանակցությունները, երկրորդ թագավորը հարցրեց առաջինին.

-Ի՞նչ էիր ուզում ասել քո արտահայտությամբ. <<Ինձ տուր կապույտ ձին սև պոչով, եթե չտաս․․․>>։

- ... ուրիշ գույնի ձի ուղարկիր, այսքանը,- պատասխանեց առաջին թագավորը,- Իսկ ի՞նչ էիր ուզում ասել քո պատասխանով. «Ես այդպիսի ձի չունեմ, բայց եթե ունենայի, ապա…»:

- ... անպայման կուղարկեի, որպես նվեր իմ լավ դրացիին, այսքանը,- պատասխանեց երկրորդ թագավորը։