Հնդկաստանում աշակերտն հոգևոր առաջնորդին խնդրեց, որպեսզի իրեն տա հիվանդությունը վերացնելու մանտրան։
Առաջնորդն այնքան զբաղված էր, որ աշակերտին, հին հնդկերենով՝ սանսկրիտով դիմելով, ասաց՝ Մարիլեձա, որը նշանակում էր՝ դուրս արի:
Եվ աշակերտը որոշեց, որ «Մարիլեձան» իրեն անհրաժեշտ մանտրան է: Նա իսկապես ի սրտե ցանկացավ բուժել և օգնել մարդկանց: Նա վազեց տուն և սկսեց արտասանել «Մարիլեձա, Մարիլեձա, Մարիլեձա: Նա այդ բառն կրկնում էր ողջ հավատքով և այն մեծ հպարտությամբ, որ իրեն ուղություն է տվել հենց ինքը՝ հոգևոր առաջնորդը:
Երբ մարդիկ սկսեցին դիմել աշակերտին՝ տարբեր տեսակի վերքերից և հիվանդություններից բուժվելու նպատակով, նա, Մարիլեձա բացականչելով, սկսեց փչել վերքերի վրա, և վերքերը իսկապես լավացան: Հոգևոր ուսուցչի և աշակերտի հավատքի շնորհիվ որոշ ժամանակ անց այդ բուժիչ բառը փոխեց իր իմաստը և ստացավ նոր «հիվանդություններ, դուրս եկեք» իմաստը:
Այն հատկապես սկսեց արդյունավետ գործել չար ոգիներից տուժածների փրկելու համար։ Մարդիկ ի սրտե սկսեցին հավատալ, որ այդ մանտրան իսկապես քշում է չար ուժերին և ունի բուժիչ ազդեցություն։
Բարոյախրատականը
Ահա, թե ինչպիսի կարևոր դեր և ազդեցություն կարող է ունենալ հոգևոր առաջնորդը մարդկանց հավատքի մեջ։
No comments:
Post a Comment