Նկատել ե՞ք երբևէ երեխաների և դեռահասների շրջանում անհանգստության և հոգեկան առողջության խնդիրներ։ Միգուցե դուք ծնող եք, ուսուցիչ կամ մտահոգ մեծահասակ, որը տեսնում է, թե ինչ է տեղի ունենում։ Մի կարևոր բան կա, որ պետք է հասկանալ։ Առաջ եկող հոգեկան առողջական խնդիրները երիտասարդների շրջանում պարզապես անձնական խնդիրներից չեն առաջացել։
Դրանք նաև մեր հասարակությունում տեղի ունեցած փոփոխությունների պատճառով են ի հայտ եկել։ Անհանգիստ սերունդը գրքում, որը գրվել է Ջոնաթան Հայդի կողմից դիտարկում է, թե ինչպես է թվային աշխարհը կազմում այս ճգնաժամի մեծ մասը։ Հինվելով կատարված հետազոտությունների լայն շրջանակի և իրական պատմությունների վրա՝ գիրքը բացատրում է, թե ինչպես են ժամանակակից ծնողների գործելաոճը, կրթության փոփոխությունները և սոցիալական ցանցերի ազդեցությունը դարձնում երեխաներին ավելի անհանգիստ և ընկճված։ Դրանք նաև դառնում են ներկայիս երիտասարդության հնարավոր այլ մանկական հոգեկան խանգարումների պատճառը։
Հեղինակը ուզում է, որ մենք հասկանանք, որ այս խնդիրները մեր իսկ խնդիրներ են, որոնց հիման վրա մեզ շրջապատող աշխարհը ձևավորվում է։
ՋՈՆԱԹԱՆ ՀԱՅԴ
Ջոնաթան Հայդը Սթերնի Բիզնես դպրոցի և Նյու Յորք համալսարանի հարգված սոցիալական հոգեբան է և դասախոս։ Նա առաջատար փորձագետ է ժամանակակից աշխարհի մշակութային և սոցիալական միտումների հոգեբանական ազդեցությունների ըմբռնման ոլորտում։
Հայդը մի շարք բեսթսելերների հեղինակ է, որոնք մեծ ներգործություն են ունեցել հոգեբանության ոլորտի վրա։ Նրա գրքերից մեկը, որը կոչվում է Արդար միտքը, բացահայտում է մարդու պահվածքի և որոշումների կայացման բարոյական հիմքերը։ Նրա մտքերը, որոնք առնչվում են քաղաքականության և հասարակության բարոյական հիմքերին, առաջ են քաշել կարևոր քննարկումներ բևեռացման և կարեկցանքի ժամանակակից դատողողության վերաբերյալ։ Իր կողմից տարված աշխատանքների և իր մասնակցությամբ հանրային քննարկումների արդյունքում, Հայդը բարձրացրել է ներկայիս երիտասարդության մատահրավերների ըմբռնման խնդիրները՝ շեշտադրելով ծնողների գործելաոճի և կրթության հավասարակշռության անհրաժեշտությունը՝ կառուցելու ավելի առողջ հարթակներ երիտասարդների զարգացման համար։ Իր՝ Ամերիկյան մտքի կոդավորում գրքում Հայդն անդրադառնում է երիտասարդների շրջանում անհանգտության և ընկճախտի մակարդակի բարձրացմանը։
Հայդը նշում է, որ երեխաների մանկության ընթացքում անցումը խաղերից դեպի հեռախոսը հանդիսանում է ներկայումս վերջիններիս համար հոգեկան առողջական ճգնաժամերի խթան։
<<Մարդիկ ընկճախտ չեն ապրում, երբ սպառնալիքները միասին են հաղթահարում, նրանք ընկճախտ են ապրում, երբ զգում են մեկուսացված, միայնակ և անպետք>>։ Ջոնաթան Հայդ։
ԹՎԱՅԻՆ ՀԵՂԱՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆ, ՀԵՌԱԽՈՍԱՀԵՆ ՄԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆ ԵՎ ՀՈԳԵԿԱՆ ԱՌՈՂՋՈՒԹՅՈՒՆ
Թվային աշխարհը փոխել է մանկությունը։ Երեխաները մեծանում են՝ գործածելով խելացի հեռախոսներ և սոցիալական ցանցեր։ Դրանք ունեն հսկայական ներգործություն, քանի որ առաջացնում են երեխաների մոտ հոգեկան առողջական խնդիրներ։ Տեսնելով կատարյալ կենսաձևեր սոցիալական մեդիայի հարթակներում երեխաները ունենում են անհանգստության և անապոհովության զգացումներ։ Հակում առաջացնող հավելվածները խախտում են նրանց քունը և նվազեցնում է նրանց՝ հասակակիցների հետ դեմ առ դեմ շփվելու ցանկությունը։ Թվային աշխարհը վերափոխել է մանկությունը։ Ծնողները և ուսուցիչները պետք է հասկանան այդ ներգործության ազդեցությունը և գտնեն հավասարակշռություն։ Խրախուսելով երեխաներին խաղալ դրսում և ստիպելով նրանց ժամանակ անցնացնել իրենց ընկերների հետ, վերջիններս կդառնան ավելի առողջ և երջանիկ։ Երբ երեխաները մի կողմ են դնում իրենց սարքավորումները և միասին զվարճալի խաղեր են կազմակերպում, դա բարելավում է վերջիններիս հոգեկան առողջությունը։
Սոցիալական հոգեբան Ջոնաթան Հայդը բացատրում է <<Թվային հեղափոխությունը հիմնովին վերափոխել է մանկությունը՝ խելացի հեռախոսների և սոցիալական ցանցային հարթակների զարգաման հետ մեկտեղ>>։ Ներկայումս երեխաները և դեռահասները մեծանում են մի աշխարհում, որտեղ սոցիալական շփումները և սեփական անձի գնահատականը կախված է էկրաններից։
Համաձայն Նյու Յորք Թայմսի՝ վաղ 2010թթ․ ավելի քիչ քան ամերիկացի դեռահասների 9 տոկոսն առնվազն ունեցել է մեկ ընճախտի դեպք նախորդ տարվա մեջ։ Մինչ 2022թ․ այդ թիվն աճել է՝ կոպիտ հաշվարկով հասնելով 20 տոկոսի։
Հայդը նաև ասում է, որ թվային ընկղմվածությունը հիմնովին փոխել է մանկությունը։ Ծնողներն ու ուսուցիչները պետք է հասկանան այս ներգործության ազդեցությունը և գտնեն ուղիներ՝ խրախուսելու երիտասարդներին հավասարակշիռ կերպով գործածել իրենց թվային սարքավորումները։ Մենք կարող ենք նպաստել երիտասարդության առողջ զարգացմանը՝ օգնելով երեխաներին ավելի շատ ժամանակ անցկացնել վիրտուալությունից դուրս՝ իրական կյանքում։
Այս փոքրիկ փոփոխությունները կարող են մեծ տարբերություն տալ և խթան հանդիսանալ տեղեկատվական տեխնոլոգիաների առողջ կիրառման համար․
- սահմանափակեք էկրանի վրա աշխատելու ժամանակահատվածը և դա կատարեք ամեն օր,
- խրախուսեք դրսում խաղալը և մասնակցությունը սպորտում,
- կազմակերպեք տեխնիկայից զերծ ընտանեկան ընթրիքները,որոնց ընթցքում կխթանեք ընտանիքի անդամների միջև խոսակցությունները,
- ստեղծեք տեխնիկային զերծ գոտիներ տանը՝ դեմ առ դեմ շփումների համար,
- պլանավորեք ընտանեկան միջոցառումներ, որոնք չեն ընդգրկում թվային սարքավորումներ, ինչպիսիք են սեղանի խաղերը կամ միասին ճաշի պատրաստումը,
- դարձեք լավ օրինակ՝ սահմանափակելով ձեր կողմից սարքավորումների գործածումը։
Կրթական հաստատությունները ևս կարող են խթանել միջանձնյա շփումները՝ սպորտաձևերի, արվեստի կամ կրթական ակումբների միջոցով։ Իրականացնելով այս փոփոխությունները՝ ընտանիքները կարող են ստեղծել թվային և իրական աշխարհի միջև առողջ հոգեվիճակ՝ բարելավելով երիտասարդների հոգեկան առողջությունը և բարեկեցությունը։
Տեխնոլոգիայի ներգործությունը երիտասարդության հոգեկան առողջության վրա ունի առաջ եկող մտահոգություն, ինչպես ընդգծված է Ատլանտիկայի ներկայիս հոդվածներից մեկի՝ Դեռահասների հոգեկան առողջության ճգնաժամ վերնագրի տակ։ Այս հոդվածը բացահայտում է թե ինչպես է դեռահասների շրջանում խելացի հեռախոսների և սոցիալ ցանցերի գործածումը համընկնում անհանգստության, ընկճախտի և այլ հոգեկան առողջական խնդիրների տարածման հետ։
<<Մինչ պարգևատրման որոնման համար պատասխանատու ուղեղի հատվածները զարգանում են ավելի շուտ, քան ուղեղի ճակատային հատվածը, որը պատասխանատու է ինքնավերսկման, գոհունակության հետաձգման և գայթակղության դեմ դիմակայունության համար։ Այն ամբողջությամբ զարգացած չի լինում մինչև 25 տարեկանը և նախադեռահասային տարիքում գտնվող երեխաները հատկապես խոցելի են իրենց՝ անձի զարգացման այդ փուլում։>> Ջոնաթան Հայդ
ԾՆՈՂՆԵՐԻ ԳՈՐԾԵԼԱՈՃԸ ԱՆՀԱՆԳՍՏՈՒԹՅԱՆ ՏԱՐԻՔՈՒՄ
Ծնողների գործելաոճը շատ է փոխվել։ Շատ ծնողներ կիրառում են այդպես կոչված դասիարակության <<ուղղաթիռ>> ոճը։ Սա նշանակում է, որ վերջիններս խիստ վերահսկում և պաշտպանում են իրենց երեխաներին։ Նրանք սա անում են նրանց անվտանգ պահելու համար, բայց այս ոճն ունի իր թերությունները։
Ծնողների կողմից գերներգրավվածությունը երեխաների կյանքում կարող է խոչընդոտել երեխաներին սովորել, թե ինչպես գործ ունենալ խնդիրների հետ։ Արդյունքում, վերջիններիս մոտ դա բերում է անհանգստություն և կախվածություն։ Երբ ծնողները չեն թույլ տալիս իրենց երեխաներին սխալներ կատարել, նրանք բաց են թողում կյանքի հմտություններ ստանալու հնարավորությունները։ Նրանք չեն սովորում անկախ լուծել խնդիրները՝ առանց ծնողների վերահսկողության։
Ծնողների գործելաոճերը ծանր են անդրադառնում երեխաների հոգեվիճակի վրա։
Գերպաշտպանական ծնողական գործելաոճի բացասական հետևանքները, որը կրում է երիտասարդ սերունդը, հետյալ կետերն են․
- բարձրացող անհանգստություն,
- խնդիրների լուծման հմտությունների ցածր մակարդակ,
- անկախ առաջնորդվելու ցածր մակարդակ։
Ծնողները, որոնք պաշպանում են իրենց երեխաներին ձախողվելուց՝ հետ են պահում վերջիններիս դիմակայուն և անկախ դառնալու ճանապարհից։ Հավասարակշռություն գտնելու համար ծնողները կարող են թույլ տալ երեխաներին լուծել իրենց խնդիրները՝ զարգացնելով մարտահրավերների լուծման հմտությունները հետևյալ կերպ․
- խրախուսել երեխաներին կայացնել որոշումներ, նույնիսկ երբ դրանք սխալ են՝ սովորելու գործընթացում նրանց մեջ ինքնավստահություն ներշնչելու համար,
- նշանակել տարիքին համահունչ պարտավորություններ՝ անկախության զգացումն ամրապնդելու համար,
- առաջարկել ուղեցույց, բայց ոչ լուծումներ՝ խնդիրների լուծման հմտություններ զարգացնեոլւ համար,
- գովել ջանքերն, բայց ոչ արդյունքները՝ խթանելու վերջիններիս մտքի և դիմակայունության աճը,
- ձևավորել խնդիրների լուծման հմտություններ՝ բերելով դրական օրինակ, որին երեխաները կարող են հետևել։
Այս քայլերը կարող են երեխաներին օգնել դառնալ ավելի անկախ և դիմակայուն, ինչպես նաև պատրաստվել մեծահասակ տարիքի դժվարություններին։
Հայդն առաջարկում է, որ ծնողները խրախուսեն երեխաների անկախ գոծուենությունը և թույլ տան երեխաներին գործ ունենալ կառավարելի ռիսկերի հետ։ Դրանով իսկ ծնողները կարող են ամրապնդել երեխայի բարեկեցիկ հեգավիճակը։
ԿՐԹԱԿԱՆ ՀԱՄԱԿԱՐԳԻ ԴԵՐԸ
Կրթական համակարգն այնպես է փոխվել, որ ազդում է երիտասարդության հոգեկան առողջության վրա։ Առկա է ավելի շատ կրթական ճնշում, ստանդարտացված թեստեր և կենտրոնացում ձեռքբերումների վրա՝ հաշվի չառնելով երիտասարդների բարեկեցությունը։ Սա սթրեսային միջավայր է ստեղծում շատ երիտասարդների համար։
Կրթական համակարգին անհրաժեշտ է ունենալ հավասարակշիռ մոտեցում՝ առաջնահերթություն տալով հոգեկան առողջությանը կրթական առաջընթացի հետ մեկտեղ։ Կրթական հաստատությունները պետք է գործածեն ծրագրեր, որոնք բերում են երիտասարդների հուզական կարգավորման, դիմակայունության և սովորեցնում են վերջիններիս սոցիալական հմտություններ։ Դա կօգնի երիտաարդներին հագեցնել այն անհրաժեշտ գործիքներով, որոնցով հնարավոր կլինի հաղթահարել կյանքի մարտահրավերները։
Ահա թե ինչպես կարող է կրթական համակարգը փոփոխություններ մտցնել․
- ներառել սթրեսի կառավարման, գիտակցության և հանգստի մեթոդների շուրջ դասընթացներ։ Դրանք կօգնեն երիտասարդներին զարգացնել իրենց՝ մարտահրավերներն արդյունավետ հաղթահարելու մարտավարություններ։
- Խորհրդատուների և հոգեկան առողջության գծով մասնագետների առկայությունը կրթական հաստատություններում հասանելի դարձնել։ Նրանք կարող են օգնել երեխաներին պայքարել անհանգստության, ընկճախտի և այլ խնդիրների դեմ։
- Առաջարկել ավելի շատ արվեստի, երգարվեստի, թատերական արվեստի, սպորտաձևերի և ֆիզկուլտուրայի դասընթացներ։ Թույլ տալ երիտասարդներին արտահայտվել, ակտիվ լինել և թեթևացնել վերջիններիս սթրեսային վիճակը ավելի առողջ մեթոդներով։
- Ստեղծել ավելի դրական կրթական մշակույթ, որտեղ երիտասարդները գնահատված և աջակցված կզգան և կկարողանան ընդմիջում վերցնել՝ հանգստի և լիցքաթափման համար։
- Ներգրավել ծնողներին և հանրության ավելի լայն շրջանակների՝ երիտասարդների հոգեկան առողջությանը նպաստելու նպատակով։
Կրթական համակարգը կարող է ստեղծել ավելի բարեկեցիկ միջավայր, որը գնահատում է կրթական ձեռքբերումն, ինչպես նաև կիրառում է վերը նշված կետերը։ Այս մոտեցումը կօգնի երիտասարդներին սթրեսի կառավարման և իրենց հոգեկան առողջության բարելավման հարցերում։ Դա նաև կհագեցնի նրանց կյանքի հմտություններով և կաջակցի վերջիններիս կյանքի բոլոր ասպարեզներում։
ՈՉ ՀԱՄԱԿԱՐԳՎԱԾ ԽԱՂԵՐԻ ԿԱՐԵՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆԸ
Ներկայումս, խաղերը, որտեղ երեխաները կարող են բացահայտումներ կատարել և ինքնուրույն որևէ բան սովորել, ավելի քիչ տարածում ունեն։ Սակայն այդպիսի ոչ համակարգված ազատ խաղերը կարևոր են
- ստեղծագործ մտքի զարգացման,
- խնդիրների լուծման հմտությունների և
- հուզական դիմակայունության համար։
Պատկերացրեք, որ մի խումբ երեխաներ խաղում են մի խաղ, որ իրենք են ստեղծել։ Նրանք պետք է միասին աշխատեն, որպեսզի կանոններ ստեղծեն, բանակցեն հակադրությունների դեպքում և գործի դնեն իրենց երևակայությունը։ Այս տեսակ ազատ խաղերը օգնում է երեխաներին կառուցել կարևոր սոցիալական և հուզական հմտություններ։
Տվեք երեխաներին ժամանակ և տարածք ազատ խաղի համար, որտեղ նրանք կարող են բացահայտումներ կատարել, սխալներ գործել և սովորել սեփական փորձից առանց մեծահասակների՝ մշտական ուղեկցվող վերահսկողության։ Ջոնաթան Հայդ
Հայդը շեշտում է երեխաների ազատ խաղի ժամանակ տալու կարևորությունը։ Խաղի ընթացքում նրանք կարող են բացահայտումներ կատարել, սխալներ գործել և սովորել առանց ամբողջ ժամանակի ընթացքում մեծահասակների կողմից վերահսկողության։ Երբ երեխաներին թույլ եք տալիս ազատ խաղալ, դա օգնում է առողջ ձևով զարգացնել վերջիններիս մարմինները և միտքը։
Ոչ համակարգված խաղերը մանկության ընթացքում կարող են օգնել մեղմացնել հոգեկան հիվանդության ախտանիշները։ Այսպիսի ակտիվությունը օգնում է երեխաներին զարգացնել ավելի լավ պաշտպանական մեխանիզմները և հասարակական հմտությունները։ Այն նաև ծառայում է որպես ընդմիջում համակարգված խաղերից և էկրանից։
Փոփոխության համար հետևեք այս պարզ կանոններին․
- Դպրոցները ամեն օր՝ ընդմիջանը կարող են տրամադրել որոշ ժամանակ երեխաներին որոշելու, թե ինչ են վերջիններս ուզում անել, օրինակ՝ վազել, ցատկել կամ անկախ բացահայտումներ կատարել։
- Ծնողները կարող են թույլ տալ իրենց երեխաներին բակում խաղալ մենակով։ Նրանք պետք է ապահովեն նրանց լեգոներով, կերպարվեստի պիտույքներով և այլ նյութերով, որպեսզի վերջիններս խաղեր ստեղծեն։
Դպրոցի և ծնողների կողմից կիրառվող այս պրակտիկան նպաստում է մտքի և մարմնի առողջ զարգացմանը։ Ազատ խաղերը օգնում են երեխաներին լինել դիմակայուն՝ թույլ տալով վերջիններիս առճակատվել խնդիրներին մարտահրավերների և լուծումների միջով անցնելով։ Երեխաները սովորում են գործ ունենալ հակասությունների հետ, աշխատել ուրիշների հետ համատեղ և գտնել ստեղծագործական լուծումներ։
ՍՈՑԻԱԼԱԿԱՆ ՑԱՆՑԵՐԻ ՆԵՐԳՈՐԾՈՒԹՅՈՒՆԸ ԻՆՔՆԱԳՆԱՀԱՏԱԿԱՆԻ ՎՐԱ
Սոցիալական ցանցերը կտրուկ ազդում են երեխաների ինքնաճանաչման վրա։ Այն ձևով, թե ինչպես է սոցիալական ցանցերը ներկայացնում միայն լավագույն պահերը, կարող է ստիպել երեխաներին զգալ թերրի և ցածր ինքնարժեքով։ Պատճառն այն է, որ վերջիններս իրենց համեմատում են ուրիշների <<կատարյալ>> կյանքերի հետ։
Երեխաներին վերլուծական մտածողություն և սոցիալական ցանցերի գրագիտություն սովորացելը էական է, որպեսզի վերջիններս կարողանան գործածել սոցիալական ցանցերն ավելի առողջ կերպով։ Ծնողները և ուսուցիչները նաև պետք է խրախուսեն վերջիններիս՝ ոչ առցանց ակտիվությունը և իրական աշխարհում հասարակական փոխհարաբերությունները։ Դա օգնում է երեխաներին հավասարակշռության բերել սոցիալական ցանցերի վնասական ազդեցությունից։
Խթանելով բաց խոսակցությունները սոցիալական ցանցերի ազդեցության շուրջ և առցանց դրական վարվելակերպը, մեծահասակները կարող են ուղղություն ցույց տալ երեխաներին՝ զարգացնելու տեղեկատվական տեխնոլոգիաների հետ հավասարակշիռ հարաբերություններ, - բացատրում է Ջ․ Հայդը։
Սա կարող է կառուցել դիմակայունություն և բարձրացնել ինքնագնահատականը։
Սոցիալական ցանցերը երեխաների և դեռահասների շրջանում հաճախ պատճառ են դառնում հոգեկան առողջության խնդիրների, ինչպիսին են՝ անհանգստությունը, ընկճաղտը և ցածր ինքնագնահատականը։ Սա ճնշումների և անիրատեսական համեմատությունների պատճառով է, որոնք բարձրացնում են այս հարթակները։ Ծնողները և դպրոցները կարող են աշխատել միմյանց հետ՝ օգնելով երեխաներին հաղթահարել սոցիալական ցանցերի մարտահրավերները։ Ծնողները պետք է բացատրեն սոցիալական ցանցերին վերաբերող ճշմարտությունը և քննարկեն առցանց առկա բովանդակությունները իրենց երեխաների հետ։ Նրանք նաև պետք է խրախուսեն վերջիններիս հետ բաց քննարկումները։
Դպրոցները կարող են օգնել՝ սովեցնելով սոցիալական ցանցերի գրագիտություն։ Նրանք կարող են՝
- բացատրել սոցիալական ցանցերի ազդեցությունները,
- խթանել դրանց պատասխանատու գործածումը,
- քննարկել կիբեռբուլինգի գաղափարը և
- տրամադրել երեխաներին իրական կյանքի օրինակներ։
Այս միջոցառումներն իրականացնելով՝ ծնողները և դպրոցը կարող են օգնել երեխաներին՝ կառուցելու առողջ հարաբերություններ սոցիալական ցանցերի հետ և ավելի լավ հասկանալու, թե ինչպես են դրանք ազդում վերջիններիս բարեկեցության վրա։
ՔՆԻ ԴԵՐԸ ՀՈԳԵԿԱՆ ԱՌՈՂՋՈՒԹՅԱՆ ՄԵՋ
Քունը կարևոր է հոգեկան առողջության համար, բայց շատ երեխաներ բավարար ժամեր չեն քնում: Էկրանների կապույտ լույսը կարող է ազդել մարմնի բնական քնի շրջափուլի վրա՝ խանգարելով մելատոնինի արտադրությանը:
Հայդը շեշտում է առողջ քնի ռեժիմի անհրաժեշտությունը՝ սահմանափակելով քնելուց առաջ էկրանի ժամանակը և ստեղծելով լավ քնի միջավայր: Քնի որակը շատ կարևոր է հույզերի կառավարման, հստակ մտածողության և բարեկեցության համար:
Մենք կարող ենք աջակցել երեխաների՝ հոգեկան և ֆիզիկական առողջությանը՝ առաջնահերթություն տալով քնին և վերջիններիս իրազեկելով դրա կարևորություն մասին: Սա կարող է հանգեցնել ավելի լավ կրթական կատարողականի և համընդհանուր կյանքի բավարարվածության:
Ծնողները կարող են օգնել՝ քնելու ամենօրյա ժամեր և քնելուց առաջ հանգստի օրակարգեր սահմանելով: Սա կարող է ներառել.
- գիրք կարդալը,
- տաք լոգանք ընդունելը,
- քնելուց առաջ հանգստացնող վարժություններ կատարելը։
Ննջասենյակը մութ, լուռ և զով պահելը կարող է ևս օգնել բարելավելու քնի որակը:
Դպրոցները կարող են աջակցել երեխաների առողջ քնին՝ սկսելով ավելի ուշ առավոտյան հատկապես այն դեռահասների համար, որոնք արթուն են մնում և զարթնանում են ավելի ուշ: Դպրոցները կարող են բարելավել նրանց հոգեկան առողջությունը և գնահատականները՝ համապատասխանեցնելով դասաացուցակներն աշակերտների բնական քնի ձևերի հետ:
Համաձայն Հարվարդի բժշկական դպրոցի՝ բավարար քունը կարևոր է դեռահասների հուզական աշխարհի կարգավորման, ճանաչողական ֆունկցիայի և ընդհանուր բարեկեցության համար: Անբավարար քունը կարող է խանգարել սովորելու գործընթացին, հիշողության ամրապնդմանը և խնդիրների ստեղծագործական լուծումներին:
ԿԱՌՈՒՑԵԼՈՎ ԴԻՄԱԿԱՅՈՒՆՈՒԹՅՈՒՆ ՁԱԽՈՂՄԱՆ ՄԻՋՈՑՈՎ
Ձախողում ապրելը ու հաղթահարելը դիմակայունության կառուցման անբաժանելի մասն է: Այնուամենայնիվ, շատ ծնողներ և դպրոցներ փորձում են պաշտպանել երեխաներին ցանկացած բացասական փորձից:
Դուք պետք է թույլ տաք երեխաներին ձախողում ապրել աջակցվող միջավայրում: Դա օգնում է նրանց կառուցել հաղթահարման հմտություններ ու դիմակայունություն և պատրաստում է նրանց առճակատվել կյանքի մարտահրավերներին ավելի արդյունավետ կերպով:
Օրինակ, պատկերացրեք մի աշակերտի, որը վատ է թեստերից: Այս խնդիրը սովորելու և կատարելագործվելու հնարավորություն տեսնելու փոխարեն աշակերտը կարող է իրեն անհաջողակ զգալ: Այնուամենայնիվ, պատշաճ աջակցության և խրախուսման դեպքում աշակերտը կարող է սովորել այս մարտահրավերի արդյունքում և զարգացնել իր հաստատակամությունը:
Ծնողները և ուսուցիչները պետք է խթանեն երեխային ունենալ հասունության մտածելակերպ: Սխալները պետք է դիտարկվեն որպես սովորելու հնարավորություններ, այլ ոչ թե՝ որպես ունակության վերջնական քննադատություն: Ծնողները և ուսուցիչները կարող են օգտակար արձագանք թողնել և բնական տաղանդի փոխարեն գնահատել երեխայի ջանքերը: Այս կերպ մեծահասակները կարող են օգնել երեխաներին դառնալ ավելի ինքնավստահ և հարմարվող:
Ծնողները կարող են նաև դիմակայունություն դրսևորել՝ կիսվելով իրենց սեփական ձախողումների և մարտահրավերների հաղթահարման փորձով: Սա ցույց է տալիս երեխաներին, որ սխալվելը նորմալ է, իսկ ձախողումն էլ ուսուցման և զարգացման սովորական մասն է:
ՀԱՆՐՈՒԹՅԱՆ ԱՋԱԿՑՈՒԹՅԱՆ ԿԱՐԵՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆԸ
Հայդն կողմ է միջավայրի ստեղծմանը, որտեղ երեխաներն իրենց ապահով են զգում, աջակցվում են և կապ են ստեղծում ուրիշների հետ:
Սա նշանակում է ընտանեկան կապերի ամրապնդում և ընկերների, ուսուցիչների և այլ վստահելի մեծահասակների հետ աջակցող հարաբերություններ կառուցում:
Mental Health America կազմակերպությունը բացատրում է հանրության հոգատարության կարևորությունը դեռահասների հոգեկան առողջության պահպանման գործում:
Սա նշանակում է՝
- ուժեղացնել ընտանեկան կապերը,
- աջակցող հարաբերություններ կառուցել ընկերների, ուսուցիչների և այլ վստահելի մեծահասակների հետ:
Հանրության հոգատարությունը կենտրոնանում է.
- կապերի,
- մտադրված գործողությունների,
- փոխադարձ օգնության միջոցով աջակցության,
- ամոքիչ սոցիալական շրջանակների և համայնքի առողջապահական աշխատողների վրա:
Երեխաների համար ուժեղ աջակցության ցանց կառուցելը կարևոր է․
- անցկացրեք որակյալ ժամանակ միասին ճաշաժամերի, զբոսանքների և զրույցների միջոցով: Այն օգնում է ապահովել անվտանգ և հաճելի միջավայր:
- Օգնեք երեխաներին ստեղծել աջակցող ընկերական շրջապատ: Սա ներառում է խաղաժամերի և խմբային ակտիվության կազմակերպում և աջակցություն իրենց հասարակական հետաքրքրություններին:
- Խրախուսեք նրանց մասնակցությունը դրական դերերի մոդելային ակտիվություններին, որոնք կարող են ընդգրկել մարզիչների և խաղավարների դերեր: Արդյունքում նրանք կարող են իրենք խորհուրդներ և աջակցություն առաջարկել մյուս երեխաներին։
- Մնացեք ներգրավված ձեր երեխայի կրթության մեջ և բաց շփում պահպանեք իրենց ուսուցիչների հետ: Սա կօգնի ապահովել երեխային առաջնորդությամբ և տալ նրան ապահովության զգացում:
- Ծնողները պետք է ներգրավված լինեն իրենց երեխաների դպրոցական առօրեային և վերջիններիս ակտիվության մեջ՝ ուժեղ հանրային ցանց ստեղծելու համար: Դպրոցները կարող են նաև խթանել ներառականությունն ու բարությունը՝ ապահովելով, որ բոլոր աշակերտներն իրենց գնահատված և հարգված են զգում։
Այս կոլեկտիվ աջակցության համակարգի ստեղծումը շատ կարևոր է երեխաների դիմակայունության և ընդհանուր բարեկեցության խթանման համար:
Dopamine Nation գիրքը ևս անդրադառնում է հանրության արժեքին և հոգեկան առողջության կառավարման աջակցությանը: Ուրիշների հետ հարաբերություններ կառուցելը կարող է շատ օգտակար լինել: Այն կարող է ներառել կամավորություն բարեգործության մեջ և մասնակցություն խմբային ակտիվություններին: Այս կապերը հաճախ ավելի շատ իմաստ են հաղորդում, քան կենտրոնանալը միայն եսասիրական նպատակների վրա:
ՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ՓՈՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ԱՆՀՐԱԺԵՇՏՈՒԹՅՈՒՆ
Երիտասարդների շրջանում հոգեկան առողջության ճգնաժամը լուծելու համար անհրաժեշտ է ավելին, քան՝ անհատական և հանրային ջանքերն են: Նաև անհրաժեշտ է մեծ փոփոխություններ կատարել քաղաքականության մեջ․
- պահանջեք հոգեկան առողջության դասեր՝ սթրեսի կառավարում և հուզական աշարհի կարգավորում սովորեցնելու համար։
- Վստահ եղեք, որ դպրոցներն ունենան խորհրդատուներ և հոգեկան առողջության մասնագետներ, որոնք աջակցում են աշակերտներին։
- Տրամադրեք ֆինանսավորում դպրոցահեն հոգեկան առողջության ծրագրերի և ուսուցիչների վերապատրաստման համար։
- Սահմանեք քաղաքականություն, որով կսահմանափակեք ժամանակը, որը երեխաները կարող են ամեն օր անցկացնել սոցիալական ցանցերում։
- Երեխաներին սովորեցրեք թվային գրագիտություն՝ ինչպես անվտանգ և խելամիտ գործածել ինտերնետը, հայտնաբերել կեղծ լուրերը և գործ ունենալ ինտերնետային հարձակումների՝ կիբերբուլինգի հետ։
- Պահանջեք դպրոցներից առաջարկել սպորտային ծրագրեր և առողջ սնունդ՝ խթանելու երեխաների ֆիզիկական ակտիվությունը և լավ սնուցումը։
- Ներառեք ֆիզիկական ակտիվությունը և սնուցումը երեխայի առողջության ծրագրի մեջ։
- Տրամադրել ֆինանսավորում դպրոցներում և հանրության մեջ հոգեկան առողջության աջակցության համակարգերի համար։
- Կազմակերպեք հանրային առողջության քայլարշավներ՝ բարձրացնելու ոլորտում մարդկանց իրազեկության մակարդակը և վերացնելու հոգեկան առողջությանն առնչվող օգնություն ստանալու դեմ առկա կարծրատիպը:
Այս քաղաքականության փոփոխություններն անհրաժեշտ են։ Նրանք կօգնեն ստեղծել այնպիսի միջավայրեր, որտեղ երեխաները կարող են բարգավաճել մտավոր և ֆիզիկապես, որը կհանգեցնի երիտասարդների ավելի լավ ապագայի:
